Deze week voelde ik weer eens mijn valkuil van te hard werken om iemand te willen helpen (twee conflictueuze ouders in dit geval). Diezelfde avond sloeg ik het boek “Kun je een rups leren vliegen?” van Jan Bommerez open en daar werd op blz 23 het verhaal van de rubs en de vlinder beschreven. Een metafoor die ik al vele keren gelezen heb en nu precies op het juiste moment weer een keer voorbij kwam.
🦋De essentie van dit verhaal herinnert me aan het feit dat transformatie gaat over een nauw en stijl pad en dat iemand alleen zelf bepaalt daar wel of niet klaar voor te zijn.
Transformatie gaat niet tot stand komen als je het niet zelf doet. Bij een transformatieproces gaat het over ‘bevrijden’ van potentieel (zoals de potentiële vlinder in de rups en de potentiële eik in een eikel).
⏳Als professional kun je zorgen voor een voedende bodem / context maar je kunt het niet uit handen nemen.
Menselijke transformatie vindt alleen plaats als er een fundamentele perspectief (paradigma) wissel plaats vind. Dit besef helpt mij steeds weer om uit mijn valkuil van “hard werken” en “dingen willen oplossen” te blijven.
🐔Van verandering naar transformatie.
Hoe je kijkt bepaalt hoe de dingen gaan en hoe het gaat bepaald hoe je kijkt. Het is een beetje zoals het kip en het ei verhaal.
Wat kwam / komt eerst?
Hoe het bij die kip en het ei zit weet ik niet maar wat ik in de jaren als mediator wel heb geleerd is dat hoe je kijkt heel belangrijk is en als je het mij vraagt eerst komt.
⭕️ Je hebt steeds weer de mogelijkheid om anders te kijken en het is wonderlijk hoe anders het daarna vaak gaat. Als je wacht tot het eerst anders gaat voor je anders kunt kijken zit je gevangen in de cirkel.
Met (anders) kijken bedoel ik dan op een brede manier waarnemen. Daar hoort bijvoorbeeld ook luisteren en voelen bij.
Wie luistert door de filter van zijn waardesysteem hoort niet echt wat er wordt gezegd maar interpreteert er op los. Daar bewustzijn op hebben is een bron naar transformatie.
Als mensen vast zitten in destructieve patronen zie ik steeds weer hoe moeilijk het is om, juist dan, kritisch en goed naar jezelf te kijken. Als ik te hard m’n best aan het doen ben om die perspectiefwissel te bewerkstelligen bij andere, val ik alsnog een beetje in mijn valkuil. Dat besef ik me ook ;-).
🌅 De dynamiek van het leven is dat alles steeds in verandering is, sommige veranderingen blijken makkelijk sommige moeilijk maar over het algemeen altijd ergens goed voor. En sommige veranderingen kunnen dus leiden tot transformatie. Daarna ben je niet meer dezelfde persoon als je was voor de desbetreffende verandering. Over deze wonderbaarlijke beweging zou ik wel uren kunnen schrijven.. Ik hou het toch hier maar bij voor vandaag. 😉
Wil je meer weten? Neem gerust contact op.
Kortweg het verhaal:
